ik huis in dozen
door een vrachtwagen gebracht
bestek en borden reeds terecht
glazen in de nieuwe kast
zeep en washand op de tast
mijn kleren sprokkel ik bijeen
uit deze of gene mand
de rest is nog een labyrint
waar geen mens zijn weg in vindt
behalve ik die de codes ken
met stift geschreven op elk pak
en toch …
ik stapel op
zet af elkaar
waar kan het zijn beland
wat ik zo ijverig zoek
ik toon me naakt
aan een onbekend bad
terwijl ik in warme wanhoop drijf
knispert het schuim als troost:
die dromen heb je echt gedoosd
ze komen vast wel uit
0 reacties