Sonnetten

Zo is het ons uiteindelijk vergaan:als schepen zonder lading reizen wij.Niet doelloos, neen, de sterren en de maanzijn onze gids, zoals weleer toen zij het trekken langs een vaste hemelbaanaan ons als voorbeeld stelden. Ieder tijbracht wrakhout mee uit onze...

  Er knerpen kiezels in mijn hoofd.Ik wankel in het knarsend grindop zoek naar rust die ik niet vindin taal, in denken. Licht gedoofd omdat de schemer mij belooftdat hij zal troosten wie hem minten ramen dicht opdat de windgeen schilfer uit mijn denkpad rooft. Het...

Er liggen veertien regels op de loer.Ik weet nog niet of zij een valstrik spannen,misschien mij naar verlegenheid verbannenom een gedicht dat slechts een woordensnoer is, zonder inhoud of belang, droog voer,terwijl in fijner schotels, ranker kannende poëzie verlokt...

Mijn kind, waarom liet ik ze zó passeren,de korte jaren van je kleutertijd,de lange dagen van het irriteren,in een onuitgesproken dom verwijt. Je sliep tussen de lakens van mijn spijt.'t Is schandelijk en toch durf ik beweren:misschien was ik je toen zelfs liever...