Home » Columns » Bobette

Bobette

“Goeiemiddag mevrouw, dit is een alcoholcontrole,” zegt de knappe, jonge agent die me mijn auto langs de kant van de weg heeft doen parkeren. Ik sla vergenoegd mijn handen in elkaar en roep enthousiast: “Ha, eindelijk een BOB-sleutelhanger!” “Aïe nee, mevrouw, die hebben we niet meer,” reageert hij. “Ooh…” zeg ik met een beteuterd gezicht. “Tenzij jij nog zo’n sleutelhanger liggen hebt?” vraagt hij aan een collega. Nee, de lading blijkt volledig uitgeput. “Het is crisis hé, mevrouw. Weet u dat we zelfs geen toiletpapier hebben in onze kazerne?” Vriendelijk presenteer ik hem een pakje papieren zakdoekjes, maar dat slaat hij af. “Hebt u ooit al gedronken?” vraagt hij. “Heu, ja, ik heb wel al gedronken, ja…” “Ik bedoel natuurlijk: hebt u al ooit al geblazen?” lacht hij. Nee, want anders had ik vast en zeker al zo’n sleutelhanger. Hij legt me uit hoe dat gaat en ik blaas zo lang en zo hard ik kan op het tuitje. Er piept een en ander, maar blijkbaar ben ik niet geslaagd voor mijn examen. “Dieper inademen, mevrouw, zodat u lang genoeg hard kunt blazen!” Tweede poging, die mislukt. Weer wat advies en een derde falikante poging. Ik krijg al een visioen waarin ik hyperventilerend over mijn stuur hang bij de negentiende poging. “Weet u wat? Stapt u even uit, rechtstaand gaat het beter.” Staand naast mijn auto lukt het inderdaad. Er verschijnt een “S” op het schermpje van het amuzikale blaasinstrument, van Safe, volgens de agent.

Een beetje teleurgesteld omdat mijn goed gedrag niet beloond wordt met een sleutelhanger vervolg ik mijn weg. Nu ja, IK heb tenminste rollen toiletpapier met hopen…

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *