“Nee, het is niet gemakkelijk. – Tuurlijk, tuurlijk! – Ja, ge kunt niet anders hé.” Haar helft van het gesprek is door iedereen te volgen. Een vrouw is aan de balie gaan staan. De belster klemt haar gsm tussen oor en schouder en praat verder. Ondertussen neemt ze het boek, scant het in, neemt het biljet van 20 euro, legt wisselgeld op de balie, steekt boek en kassabon in een plastic zakje. Dat alles zonder één woord met de klant te wisselen, zonder haar een blik te gunnen.
Een meisje en een jongen komen naar de balie met een Bongobon en een boek in de vorm van een pizza. “Ik ga u moeten laten. – Ja (zucht), het is druk.” Of in de Bongobon ook het proeven van de wijnen inbegrepen is? Nee, het is enkel een bon om wijn mee te kopen. Of ze die andere bon met het proeven erbij misschien ook heeft? Zou kunnen. Verveeld wijst ze naar het rek. Of het dezelfde prijs is? Nee, het zijn allemaal verschillende prijzen. Overbluft door deze overdaad aan hulp beslissen de jongelui toch maar de bon te kopen die het meisje reeds in de hand heeft. Zou de verkoopster hem alstublieft willen inpakken? Zonder te antwoorden neemt ze het doosje en draait zich om. Wanneer ze het prijsetiket er heeft afgehaald komt de jongen opgewekt met een ander doosje naar de kassa: gevonden! Met een gezicht alsof ze zelf azijn aan het proeven is, hoort de onwillige sommelier het meisje vragen of ze alstublieft déze bon wil inpakken en niet de andere.
Er wordt afgerekend: Bongo in feestkostuum en pizza verdwijnen samen in een zakje. Blij dat ze het perfecte cadeau gevonden hebben, zelfs zonder hulp van de boze heks, wensen Hans en Grietje haar nog een fijne namiddag toe. Zij hoopt in stilte dat ze verloren lopen in het grote winkelbos. Brr, dan is het mijn beurt om mijn vinger door de tralies te steken.
Misschien denkt ze dat alle boeken in haar winkel unieke exemplaren zijn. Dat alle auteurs een nergens anders te verkrijgen boek hebben geschreven, speciaal voor haar. Háár boeken dus, die ze eigenlijk liever niet verkoopt. Wat zal ze gelukkig zijn dat ik voortaan mijn boeken elders ga kopen. Daar waar ik er een glimlach als gratis bladwijzer bijkrijg.
Toch zó herkenbaar dit verhaal. Terwijl een beetje klantvriendelijkheid zo weinig kost, maar toch zoveel opbrengt.
Ik kan een soortgelijk (eigenlijk nog erger) verhaal vertellen over de dame achter de incheck balie van British Airways die de indruk gaf dat ze ons persoonlijk verantwoordelijk achtte voor het feit dat ze die ochtend al om 06u00 op post moest zijn.