Home » Gedichten » Sonnetten » Stad

Stad

maar hoog zag ik figuren dansen

maar hoog zag ik figuren dansen

We liepen over pleinen, straten,
ik zag wat ik nooit eerder zag:
mijn kennis van de stad vol gaten
en wát ik wist, niets meer dan rag.

Je wees omhoog terwijl we praatten.
Van al hetgeen daaronder lag,
nam ik toen voor het eerst de maten:
verteren, koopzucht, winstbejag.

Maar hoog zag ik figuren dansen,
twee gulden zwanen, schip en draak,
de klokken, imposante bogen.

Zo schenkt een ander nieuwe kansen,
of stelt het oude aan de kaak,
aan wie wil kijken met diens ogen.

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *